Zespół Pieśni i Tańca „Anilana” powstał w 1970 roku i do dzisiaj występuje pod nazwą swojego pierwszego patrona – Zakładów Włókien Chemicznych „Chemitex – Anilana”. Inicjatorem utworzenia zespołu i pierwszym opiekunem z ramienia fabryki był znany w Łodzi animator kultury Daniel Gerber.
W 1981 roku opiekę nad zespołem przejęły Widzewskie Domy Kultury. Zespół jest członkiem CIOFF (Międzynarodowa Rada Stowarzyszeń Folklorystycznych, Festiwali i Sztuki Ludowej). Aktualnie tancerzami zespołu są uczniowie łódzkich szkół podstawowych, średnich, studenci, a także osoby dorosłe – wieloletni uczestnicy. Zespół składa się z trzech grup : reprezentacyjnej, przygotowawczej i początkującej tzw. „Małej Anilany”. Popisom tancerzy towarzyszy sześcioosobowa kapela pod kierownictwem Dariusza Proszaka oraz wokaliści.
Bogaty i różnorodny repertuar zespół „Anilana” prezentuje w Polsce oraz na scenach zagranicznych. Jest uczestnikiem prestiżowych imprez krajowych i międzynarodowych. Są to głównie warsztaty i przeglądy taneczne, Targi Turystyki oraz Międzynarodowe Festiwale Folklorystyczne, skąd zespół przywozi nagrody i wyróżnienia np. Złota Finka zdobyta na Festiwalu w Kauhawie w Finlandii, Puchar Offert par la ville de Pagny sur Moselle we Francji, I miejsce na XXVI Festival International de Chateau Gombert Marseille, I miejsce na Festiwalu Wiosny w Korei Północnej, Nagroda na festiwalu w Heino w Holandii, Nagroda na 9 Internazionale Del Folclore Canzo we Włoszech, II miejsce na XIII Festival Internacional Folclore de Olival w Hiszpanii, Grand Prix na XXX Festival Internacional de Folclore en el Mediterraneo w Hiszpanii, I miejsce na Halk Danslari Festivali w Izmirze w Turcji, Wyróżnienie na festiwalu w Istambule – Statuetka Mostu Rzymskiego, Puchar Mera Salzburga, Certyfikat i przechodni proporczyk Lordów Gminy Alnwick w Wielkiej Brytanii.
Za swoją wieloletnia działalność artystyczną zespół „Anilana” otrzymał nadaną przez Radę Miejską w Łodzi „Odznakę za Zasługi dla Miasta Łodzi”.
Profesjonalne opracowania choreograficzne i muzyczne podkreślające piękno polskiego folkloru, bogactwo i różnorodność strojów, żywiołowość tańca, to wszystko sprawia, że „Anilana”zyskuje aplauz, zdobywa serca i sympatię publiczności na całym świecie : Zespół występował w Wielkiej Brytanii, Austrii, Belgii, na Białorusi, w Bułgarii, w Czechach , Finlandii, we Francji, w Gruzji, Hiszpanii, Holandii, Iraku, Izraelu, Niemczech, Korei Północnej,Portugalii, Rumunii, Serbii, w Strefie Gazy, Turcji, na Ukrainie, Węgrzech, we Włoszech i Rosji. Niektóre kraje gościły zespół wielokrotnie.
Zespół przez pierwsze 45 lat swojego istnienia działał pod kierunkiem Pana Leszka Woszczyńskiego, który był dyplomowanym choreografem klasy „0”. Jego wieloletnim współpracownikiem był Janusz Kaźmierczak – muzyk i wybitny folklorysta, autor opracowań muzycznych większości tańców „Anilany”. Funkcję asystentów choreografa pełnili Janusz Ślizień i Adam Czechlewski.
W czasie swojej długoletniej pracy z zespołem Leszek Woszczyński opracował bogaty i różnorodny repertuar w skład którego weszły nie tylko tańce, ale suity taneczne, obrzędy, widowiska muzyczno- taneczne oraz musicale- wodewile. Do tańców zaliczają się : Polonez Uroczysty do muzyki K.Kurpińskiego, Mazur z opery „Straszny Dwór” S. Moniuszki, Mazur z opery „Halka”, Mazur i Polonez chłopski, Tańce łowickie, Tańce sieradzkie, Kujawiak, Tańce kurpiowskie, rosyjskie, żywieckie, śląskie, beskidzkie, „Walc Kwiatów” z baletu „Dziadek do orzechów” do muzyki P. Czajkowskiego, „Duet starosłowiański”, „Duet pasterski”, „Duet opoczyński – Oberek i Kujawiak”, „Duet mazowiecki -Zaloty”. Suity taneczne to suita tańców nowosądeckich, lubelskich, opoczyńskich, rzeszowskich, podhalańskich. Obrzędy : „Chodzenie z kogutem i gaikiem”, „Zapusty żywieckie”, „Noc Kupały – Noc świętojańska”. Do widowisk muzyczno – tanecznych zaliczają się „Karczma łowicka”, „Wesele krakowsko-góralskie”, „Na krakowskim rynku”, „Umarł Maciek umarł”, „Ułani, ułani”, „Bocian” – ( zabawy sieradzko – łęczyckie) „Goniąc motyle” ( łowickie zabawy dziecięce). Musicale i wodewile to „Stara Łódź – spacer po Łodzi”, „Fajka na Księżym Młynie”, „Nieposłuszna wnuczka”, „Wesele żydowskie”.
Wszystkie te choreografie cechuje doskonałość kompozycji. Artysta stosował opracowania sceniczne, które jednak nie zacierały typowych, oryginalnych cech folkloru polskiego. Jedną z najcenniejszych wartości są charakterystyczne rytmy, tematy melodyczne i autentyczne teksty poszczególnych przyśpiewek i pieśni. Wielkim atutem stanowiącym o oryginalności wszystkich prezentacji scenicznych stworzonych przez choreografa jest strona plastyczna : oryginalne, autentyczne kostiumy i rekwizyty oraz niepowtarzalna ekspozycja, która czyni z tańca widowisko z przemyślanym librettem, rozwijające się w zgodzie z dramaturgią sceniczną.
Pan Leszek Woszczyński miał jeszcze wiele twórczych pomysłów, które chciał rozwijać wraz ze swoim zespołem, był bowiem aktywny i twórczy do końca swoich dni, o czym nigdy nie zapomnimy.